প্ৰাচীন ভাৰতীয় পৰম্পৰাৰ অমূল্য উপহাৰ যোগে শাৰীৰিক আৰু মানসিক সুস্থতা বৃদ্ধিৰ অন্যতম বিশ্বাসযোগ্য উপায় হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছে। "যোগ" শব্দটো সংস্কৃত মূল যুজৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে যাৰ অৰ্থ হৈছে "সংযোগ কৰা", "যুগল কৰা" বা "সংযুক্ত কৰা", মন আৰু শৰীৰৰ ঐক্যৰ প্ৰতীক; চিন্তা আৰু কৰ্ম; সংযম আৰু পূৰ্ণতা; মানুহ আৰু প্ৰকৃতিৰ মাজত সমন্বয়, আৰু স্বাস্থ্য আৰু মংগলৰ বাবে এক সামগ্ৰিক দৃষ্টিভংগী।
